تکریم از همسر شهید پورمیدانی در سه‌شنبه‌های تکریم استان همدان
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما) از استان همدان؛ نخستین سه شنبه های تکریم استان همدان، با حضور رئیس بنیاد شهید همدان، مدیر ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد و برخی از کارشناسان ستاد کانون های مساجد با تجلیل از همسر شهید «صلاح پورمیدانی» بازنشسته فرهنگی و فعال فرهنگی در مساجد با اهدای لوح تقدیری، تجلیل به عمل آمد.
«حمیدرضا ناهیدی فرد» در این دیدار تکریم و تجلیل از فعالان فرهنگی و قرآنی را کاری ارزشمند برشمرد و گفت: این طرح در قالب سه شنبه های تکریم در سراسر کشور با همت ستاد کانون های فرهنگی هنری مساجد در حال اجراست و خدمتی ارزشمند در راستای شناسایی و تقدیر از خدمات و توانمندی های فعالان حوزه فرهنگ و قرآن، خانواده شهدا و همچنین تجلیل از مادران و همسران شهداست.
مدیر ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد استان همدان افزود: شهید بزرگوار صلاح پور میدانی معلم شهیدی است که با شهادتش در راه اسلام و وطن درس عزت، ایثار و فداکاری داد.
وی ادامه داد: در این طرح از بانوانی که در جامعه علاوه بر جایگاه مادری موفقیت های فرهنگی، اجتماعی، تربیتی و آموزشی همسر و مادران شهدای مدافع حرم تکریم و مورد بزرگداشت قرار می گیرند.
در ادامه این دیدار همسر شهید «صلاح پرمیدانی » گفت: در سال 1360 با شهید پور میدانی آشنا شدم و در اوایل زندگی مشترک هر دو به عنوان معلم در یکی از روستاهای همدان ساکن شدیم.
«مرضیه مختاری » بیان کرد: ما هر دو در جهاد بودیم و از طریق آموزش و پرورش باهم آشنا شدیم و ازدواج کردیم. زندگی فرهنگی را با همسرم آغاز کردم و هر دو دلسوز فرهنگ بودیم و هر دو با کمک خداوند خدمت کردیم.
وی ادامه داد: ازدواج که کردم 19 سالم بود؛ در 21 سالگی بچه دار شدم (محمدرضا) و در 23 سالگی همسرم شهید شد.
شهید بزرگوار صلاح پور میدانی در جوار مرقد مطهر سیّدالشّهدا حضرت اباعبدالله الحسین (ع) سرزمین خون و شهادت، حماسه و ایثار، صبر و مقاومت، به سال ۱۳۳۶ ه. ش در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود.
او کودکی آرام، مودب و پاکیزه بود و در سال ۱۳۴۳ دوره ابتدایی را آغاز کرد و تا دوّم متوسطه درکربلا به تحصیل اشتغال ورزید در سال ۱۳۵۰ درحالی که سال دوّم متوسطه رامی گذراند بر اثر اختلافات سیاسی ساخته شده بین دو رژیم پلید پهلوی و بعثی عراق، عفلقی حسن البکردرعراق، ایرانیان مقیم عراق رابه طرز ناجوانمردانه‌ای دستگیر و روانه ایران کرد که خانواده شهیدپورمیدانی نیز از آن جمله اند.
پس از مدّتی با تحمل سختی‌ها در اردوگاه‌ها سرانجام درهمدان ساکن شدند.
شهید با تحمّل مشکلات و باعلاقه‌ای وافر به ادامه تحصیل وکسب علم و دانش دوران متوسطه را به صورت شبانه آغاز و همراه آن روزها به کارمشغول بود تا درجهت امرار معاش خانواده سهمی را ایفاکرده باشد.
در اوایل سال ۱۳۵۷ باشکوفایی انقلاب اسلامی وخروش امّت به پاخواسته ایران بنابه فرمان حضرت امام خمینی (ره) نظام وظیفه راترک وبه صفوف امّت اسلامی پیوست وعلاوه برحضورفعال در راهپیمایی، تظاهرات و درگیری ها درفعالیت‌های مذهبی – اجتماعی وسیاسی ذیل نیزکوششی مستمرداشت.
درتابستان ۱۳۵۹ نیزبه جهادسازندگی رفته ودرروستاهابه کار‌های فرهنگی وسازندگی (تشکیل کتابخانه، آموزش قرآن) همت گماشت. درسال ۱۳۶۰ هم زمان بامیلاد مسعودحضرت بقیه الله الاعظم (عج) ازدواج نمود و ثمره‌ی آن فرزندی است به نام محمّدرضا.
خصوصیت و فعالیت‌های شهید:
شهید ارادتی خاص به اهل بیت عصمت و طهارت به ویژه سرور و سالارشهیدان عالم حضرت حسین بن علی (ع) داشت چنانچه در وصیت نامه اش خواستارشناساندن حسین و مظلومیت او و اهل بیتش را به تنهافرزندش خواستار شده و تأکیدکرده است که: «به فرزندم بگوییدکه معلّم پدرت حسین (ع) بوده است.»
او معلّم قرآن، قاری قرآن ودرعین حال عارفی عامل به قرآن بود و تشکیل کلاس‌های متعدد قرآن درجبهه، محل سکونت (شهرک الوند) محل کار (قهاوند) بیانگر این موضوع اند.
این شهید بزرگوار مقیّد به انجام فرایض مذهبی ازجمله شرکت در نماز‌های جمعه وجماعات، مراسم دعا ونیایش، روزه داری، رسیدگی دقیق به حساب سال (خمس) و صله‌ی رحم بود.
شهید پور میدانی امربه معروف ونهی ازمنکر، بادوستان خدادوست بودن و با دشمنان او دشمن و نهایتاً درجمیع امور مقلد و پیرو امام بزرگواربوده و اطاعت امر رهبر را بر امّت اسلامی واجب می‌دانست.
پدرش او رامعلّم اخلاق خطاب کرد و برای دوستانش نیزچنین بود.
از دیگرصفات او مهربانی باهمه بالاخص با مادر مهربانش بود. ونیز مزین به صفاتی، چون تقوی، تواضع، خوش خلقی، باوقار، وظیفه شناس، محجوبیت، مدیرومدبّر، پاک طینت وبلاغت دربیان بودچون خود را در محضر خدا می‌دید هیچ گاه بی وضو نبود.
آری حضوردرجبهه جنگ وشرکت درحماسه دفاع اسلام درمقابل کفر، شهیدصلاح را واداشت که دردفعات مختلف راهی دیـار نـور شود.
شهید صلاح پورمیدانی سرانجام در سال ۶۵ در شلمچه و در کربلای ۵ به شهادت رسید، اما پیکرش ۸ سال بعد به وطن بازگشت.